8e bericht

Een vrije dag, zaterdag, en mijn een na laatste dag hier in Tamil Nadu. morgen met de trein naar Hyderabad en en dan daar nog een dagje kijken en wachten tot dinsdagnacht, eigenlijk woensdagmorgen vroeg (3.00 am) mijn vliegtuig naar Amsterdam vertrekt. Gaat het in een keer heel snel, maar heb ook weer veel zin om thuis te komen.
De afgelopen dagen ontzettend veel gezien, gehoord en vele aardige mensen gesproken. Armoede in India bestaat, een koelie verdient gemiddeld 20-30 roepie per dag, er gaan 60 roepies in een euro, een fysiotherapeut verdient hier zo'n 5000-7000 roepie per maand, en dan moet hij een uitgebreid efamilie onderhouden en vaak house rent betalen. Een driekamerwoning kost gauw 1400 roepie of meer per maand.
Gistermiddag bij Jeeva thuis op bezoek geweest en uitgebreid gesproken ovr student-exchange en inzet volunteers. Ja, Jan, oude basisschoolleraren kunnen ze hier ook heel goed gebruiken. Cil en ik kunnen hier beiden zo aan de slag.
Er is een enorm tekort aan FT. Het gehele project beslaat vele subprojecten en vangt 4000 disabled kids op. Daar waar ik geweest ben wordt dagopvang voor disabled kinderen verzorgt, incl onderwijs.
De FT is gemiddeld een keer per week aanwezig om zo'n 10-20 kinderen te behandelen. Opvallend is dat ouders hier wel mee komen en instructie keurig uitvoeren. Ook de leerkracht is soms geschoold is basishandelingen, maar desondanks zijn veel professies nodig: FT, ergo, speechtherapy, socialwork, nursing en teachers. En ze ontvangen naast studenten ook heel graag ervaren professionals!
De hele organisatie van Jeeva berust op zijn daadkracht en inzet. De man dioet dit met volle overgave, vrijwillig en met veel charisma, humor en humane, niet politiek of religieus getinte opvattingen, integendeel!
Gisteren eens niet rond gegaan met de taxi, maar achterop de moter bij Ravi. Dat is toch de manier om door India te rijden!
Ondertussen kwam hij later dan afgesproeken, want het was zo vroeg, 7.00 uur, nog te koud voor hem, gewoon rustig wachten, het werkwoord van india. Wen er aan, maar soms is het ook best irritant: komt de bus met kinderen nog niet, dan moeten de al aanwezige kinderen ook maar wachten en ze beginnen al zo laat. Na de lunch, van 1300-?, is de meeste werktijd ook wel op, om 15.00 vetrekken de kinderen weer, of met de (groot)ouders of met de bus, als de chauffeur tenminste aanwezig is.
En bouwen dat ze hier kunnen. Ten zuiden van Chennai staan alle plekjes in de steigers, tussendoor trouwens gewoon nog hutjes. Wegen half af, vuilnis langs de weg, ontieglijk druk, koeien op de middenberm, geiten over de weg en een luchtvervuiling, ongelooflijk.
Geniet hier nog van frisse zeelucht, helaas is de zee te wild en onbetrouwbaar, terwijl het eigenlijk bloedheet is.
Bij mijn hotel is een zwembad, dat gisteren uiteraard dicht was vanwege onderhoud. Ga kijken hoe het nu is.
Jacob, feliciteer Susan van me!
De rest: tot in Nederland

groeten, Henk