derde bericht

dag allemaal!, eigenlijk had ik gepland vandaag te schrijven over een gewone werkdag van opstaan tot slapen gaan, incl. een beschrijving van huisbezoeken en de fysiotherapeutische werkzaamheden.
edoch, we hebben met zijn drieen visumproblemen. sinds jaar en dag volstaat een toeristenvisum voor onze activiteiten alhier, maar de regel zijn aangescherpt en nu hebben we een work visa nodig en dat is er niet zo maar.
stel je voor: gisteren in de toyota, samen met mohan de directeur naar het police station in Guntur, de districtshoofdstad en een uur van N. mooie rit trouwens en op de terugwerk binnendoor om kennis te kunnen maken met beide zonen van mohan en indira die op een internaat verblijven, da's normaal hier.
maar goed, op het politieburo, bij de poort bewaakt door 2 man in een tent en op het erf door de bodyguard van de superintendant of police, een kantoortje in. het gebouw is van steen met golfplaten op het dak en binnen overal ingebonden papieren, op het erf diverse parelhoenders en ganzen.
netjes ontvangen door een ondergeschikte, alles uitgelegd, mm, mm en op weg naar de hoogste chef.
bodyguard voor de deur, tas buiten laten staan en naar binnen. weer situatie uitgelegd, mm, mm, geen oogcontact, en op weg naar een tussenfunctionaris.
deze heer was echter al bekend bij eric en charlotte en zij hadden weinig verheffende ervaringen met hem gehad, maar het kan erger: wat we wel niet dachten, de indiase staat betaalt mijn brood, jullie niet, dus ik doe wat de indiase staat mij opdraagt, regels en wetten uitvoeren. u bent in overtreding. hij vond wel dat we nuttig werk deden, maar regels gaan voor. u bent teleurgesteld?, u huilt, mevrouw? ik zou teleurgesteld moeten zijn en moeten huilen, niet u, met enige stemverhefing.
kansloze zaak dus. vanmorgen hebben we met de nl ambassade in new delhi gebeld. ofschoon ze in principe niets doen bij visaproblemen, werden we verzocht om de zaak per e-mail toe te lichten, nadat danielle de bruin ons vriendelik en betrokken te woord stond. ze zullen intern overleggen of er toch iets gedaan kan worden.
wat ga ik/wij nu doen?
eerst afwachten of de ambassade iets kan doen, dan contact zoeken met iemand in madras die misschien kan helpen, via het bestuur van de stichting.
lukt het allemaal niet, dan gaan we volgende week so wie zo naar hampi en verder en reis ik halverwege december naar een project in madras. daarna vlieg ik terug en gaan cil en ik volgend jaar gewoon weer. het is nl hardstikke leuk om dit te doen, dat heb ik er nu al aan overgehouden!
lukt het allemaal wel, dan volgt de volgende keer een verslag van mijn werkdag tussen 8 en 8!
overigens, ondanks de teleurstelling op dit momen,t redden we het samen prima, misschien lijden mohan en indira nog wel harder dan wij.
en voor dit moment als laatste: ik probeer deze week nieuwe foto's te plaatsen, houd jullie op de hoogte en ga nu papaya en bananen kopen.

groeten, henk